Μετά τη μέθη του δημοψηφίσματος
«Έχω αρχίσει να φοβάμαι λίγο. Σαν να ξεμεθάω και να τα βλέπω τα πράγματα πιο ψυχρά, με λιγότερο πάθος και να συνειδητοποιώ σιγά-σιγά τι έγινε και τι μπορεί να γίνει».
Ο Πεπ είναι νεαρός κινηματογραφιστής και τα τελευταία εικοσιτετράωρα τα πέρασε στους δρόμους της Βαρκελώνης, στα εκλογικά κέντρα, τις συγκεντρώσεις και τα αυθόρμητα συλλαλητήρια. Καθόμαστε σε ένα καφέ στους πεζόδρομους κάτω από την πλατεία Καταλούνια, την επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος. Δευτέρα απόγευμα.
«Ελπίζω όλο αυτό που έγινε, όλα αυτό που κάναμε να φέρουν περισσότερη δημοκρατία και δικαιοσύνη και όχι να καταλήξουν σε εθνικισμό που θα τον εκμεταλλεύονται τα κόμματα και οι πολιτικοί. Σίγουρα πρέπει να φτιάξουμε μια άλλη σχέση με την Μαδρίτη και κάποια στιγμή να γίνουμε ανεξάρτητοι αλλά όλα αυτά πρέπει να γίνουν με τον διάλογο και όχι με σπασμωδικές κινήσεις και αντιδράσεις. Το δημοψήφισμα έπρεπε να γίνει κι εγώ ψήφισα “ναι”, αλλά τώρα πια πρέπει να κινηθούμε με σύστημα και στρατηγική και όχι με συναισθηματισμούς. Τις τελευταίες ώρες όταν σκέφτομαι όλα αυτά που έγιναν χθες και που γίνονται ακόμα, περνά από το μυαλό μου ότι μπορεί να βρεθούμε σε ελεύθερη πτώση. Δεν ξέρω…».
Η διαύγεια του Πεπ εκείνες τις ώρες που