Τον Ιούνιο του 2012, μόνο ένα ατύχημα χώριζε την Ελλάδα από την κατάρρευση. Οι εθνικές εκλογές του Μαΐου δεν είχαν αποδώσει καθαρά αποτελέσματα και η χώρα προετοιμαζόταν για μία ακόμα εκλογική αναμέτρηση. «Εντωμεταξύ», γράφουν οι δύο ανταποκρίτριες στις Βρυξέλλες, Ελένη Βαρβιτσιώτη και Βικτώρια Δενδρινού στο έβδομο κεφάλαιο του must read βιβλίου τους, «τα τέσσερα χρόνια της ύφεσης που είχαν προηγηθεί και οι πολιτικές λιτότητας είχαν εξουθενώσει τους έλληνες ψηφοφόρους, ενώ το κύμα της αγανάκτησης υψωνόταν εναντίον του κατεστημένου. Εκμεταλλευόμενος τον θυμό και την απογοήτευση, ο Αλέξης Τσίπρας, νέος και ανερχόμενος πολιτικός τότε, φλέρταρε εκείνη την εποχή επικίνδυνα με την ιδέα της επιστροφής της χώρας στο εθνικό της νόμισμα».
Κάποιοι στην ΕΕ ανησυχούσαν. «Παρόλο που η επιτυχία του Τσίπρα κάθε άλλο παρά εξασφαλισμένη ήταν, οι αρχιτέκτονες του τότε Σχεδίου Β', με κωδικό όνομα “Σχέδιο ένταξης της Κροατίας”, βρίσκονταν σε απόλυτη ετοιμότητα για την εφαρμογή του τον Ιούνιο του 2012. Τέτοια ήταν η ανησυχία των πιστωτών της Ελλάδας, που στις 6 Ιουνίου 2012, 11 ημέρες πριν από τις εκλογές, προγραμματίσθηκαν μέσα σε μόνο μία ημέρα τρεις συναντήσεις “Ένταξης Κροατίας”, ενώ ακολούθησαν