Μένουμε Ελλάδα στην στεγαστική κρίση

Μετά το πολυπαιγμένο «μένουμε σπίτι» της πανδημίας, η συζήτηση για τα σπίτια που ζούμε –συνδυαστικά με την κατακόρυφη άνοδο του κόστους διαβίωσης– πήρε φωτιά. Το δικαίωμα στην αξιοπρεπή στέγαση, κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα, σηκώνεται διαρκώς ψηλά στην ατζέντα, κυρίως εξαιτίας του ράλι τιμών των ενοικίων. Το πρόβλημα της στεγαστικής κρίσης κάποτε αφορούσε τις πιο ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, αλλά τώρα απασχολεί πια την –πολυπόθητη για τις πολιτικές δυνάμεις– λεγόμενη μεσαία τάξη. Αναμενόμενο, αφού δίνουμε περισσότερο από το 37% του εισοδήματός μας για τα έξοδα στέγασης.

Παρόλα αυτά, η χώρα μας δεν θεώρησε σκόπιμο να διεκδικήσει τα ποσά που προέβλεψαν άλλες χώρες της Ευρώπης –μεταξύ αυτών και του Νότου– για στεγαστικά προγράμματα από το Ταμείο Ανάκαμψης. Για την ακρίβεια, οι πόροι που προέβλεψε για τον σκοπό αυτό δεν συγκρίνονται ούτε στο ελάχιστο με των άλλων χωρών.

Τα προγράμματα στην υπόλοιπη Ευρώπη και η Ελλάδα

Εάν ως τώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε δευτερεύοντα ρόλο στη στεγαστική πολιτική, σήμερα οι πόροι του ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης χρησιμοποιούνται για εθνικά σχέδια στέγασης. Στην Πορτογαλία, 2,3 δισ. ευρώ καλύπτουν ένα μεγαλόπνοο σχέδιο μέσα στο οποίο προβλέπεται και η