«Το σπίτι πάνω στο σπίτι»: Το τελευταίο διαμέρισμα του Le Corbusier στο Παρίσι
Το κρεβάτι στο υπνοδωμάτιο της τελευταίας κατοικίας του γαλλοελβετού αρχιτέκτονα Charles-Édouard Jeanneret, ευρύτερα γνωστού ως Le Corbusier, στους δύο τελευταίους ορόφους του κτιρίου Molitor στην οδό Nungesser et Coli στο νοτιοδυτικό Παρίσι, έχει ύψος 1,40 μέτρα, σχεδόν το τριπλάσιο από το ύψος ενός συμβατικού κρεβατιού. Οι ρίζες του έχουν συχνά αναζητηθεί σε αρχαία ελληνορωμαϊκά μοτίβα, με το λεπτό μεταλλικό του σκελετό να καταλήγει σε ένα ξύλινο κεφαλάρι παραπέμποντας σε εικαστικό, παρά χρηστικό αντικείμενο. To σχέδιό του είναι στενότερα συνδεδεμένο με τις αρχές της ιδανικής κατοικίας στις θεωρίες του Corbusier, απ’ ό,τι μπορεί να υποδηλώνει η περιφερειακή του θέση στο διαμέρισμα.
«Υπάρχω μόνο σε συνάρτηση εκείνου που βλέπω... Αυτό είναι το κλειδί. Να κοιτάζεις, να βλέπεις, να παρατηρείς, να φαντάζεσαι, να εφευρίσκεις, να δημιουργείς... Είμαι και παραμένω ένας αμετανόητος παρατηρητής», έγραφε ο αρχιτέκτονας στο τελευταίο του βιβλίο Mise au Point. Στο ευρύτερο έργο του είχαν προηγηθεί πολυάριθμες αναφορές στην αρχιτεκτονική ως μέσο θέασης. Για παράδειγμα, το ανολοκλήρωτο πρότζεκτ Ville Radieuse, μια σύγχρονη πόλη 1,5 εκατομμυρίων κατοίκων στην οποία το πράσινο υπερισχύει της