Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
Χρόνος ανάγνωσης:
19'
Κατηγορία:
Tags:
Κείμενο:
Φωτογραφίες:
01_giorgos_koynanis_dm71089.jpg
Ο Γιώργος Κουνάνης.

Κοινά Σχολικά Μυστικά

Μέχρι πρόσφατα, ο ομοφοβικός και τρανσφοβικός εκφοβισμός στα ελληνικά σχολεία ήταν το τελευταίο ταμπού. Ένα θέμα που κανείς δεν ήθελε να αγγίξει. Τη σιωπή, όμως, πληρώνουν ακριβά και μοναχικά τα θύματα. Οι αφηγήσεις των ανθρώπων που τον έζησαν μοιάζουν με σχολικούς εφιάλτες.
Ο Γιώργος Κουνάνης.

Οι ιστορίες που μου αφηγείται ο νεαρός άνδρας που κάθεται απέναντί μου, σε ένα κεντρικό καφέ της Αθήνας, συνθέτουν το χρονικό μιας κακοποίησης που διήρκεσε σχεδόν μια δεκαετία. Όσο μιλάει, προσπαθώ μέσα μου να αποφασίσω αν αυτά που ακούω με εκπλήσσουν, αν οι εικόνες που περιγράφει με βρίσκουν απροετοίμαστη ή αν με σοκάρουν.

Στα 25 του χρόνια σήμερα, ο Ηλίας Λουκόπουλος ανασύρει από τη μνήμη του μερικά από εκείνα τα περιστατικά που έκαναν τη ζωή του στο σχολείο να μοιάζει με εφιάλτη. «Μπορώ να επιβεβαιώσω ότι όλα ξεκίνησαν όταν πήγαινα ακόμη στο Δημοτικό» λέει. «Αν με ρώταγες τότε, δεν θα ήξερα να σου πω τι μου συμβαίνει. Νόμιζα ότι μπορεί να φταίω εγώ που με φώναζαν κοριτσάκι. Επειδή δεν ήμουν σαν τα υπόλοιπα αγόρια της τάξης μου. Επειδή δεν μου άρεσε να παίζω ποδόσφαιρο και προτιμούσα να κάνω παρέα με τα κορίτσια». Θα μπορούσε κανείς να το δει σαν ένα αθώο πείραγμα, λέει ο Ηλίας, «αθώο, εντός πολλών εισαγωγικών». Αν και ο μικρός δεν υπομένει πάντα βουβός τα πειράγματα των συμμαθητών του, η λύση που οι γονείς του προτείνουν δεν φαίνεται να τον βοηθάει. «Η μητέρα μου έλεγε να τους βρίσω κι ο πατέρας μου να τους χτυπήσω. Μα δεν θα έκανα εγώ ποτέ τίποτε από τα δύο. Φοβόμουν πολύ

Ή κάνε εγγραφή εντελώς δωρεάν

Κάνε εγγραφή για να έχεις πρόσβαση σε έως και 5 δωρεάν άρθρα τον μήνα!

Εγγραφή χρήστη