Η κυρία που μου μιλάει από την άλλη άκρη του τηλεφώνου είναι πρόσχαρη και ευγενική. Έχω καλέσει τη σχολή όπου εργάζεται, με την πρόφαση ότι ενδιαφέρομαι να γίνω personal trainer όσο πιο σύντομα γίνεται. Της εξηγώ ότι δεν έχω προηγούμενη εμπειρία, αλλά δεν φαίνεται να την απασχολεί, μιας και «ξεκινάμε από το μηδέν». Μπορώ μάλιστα να κάνω μόνη μου την εγγραφή, online μέσα σε λίγα λεπτά· δεν θα χρειαστεί καν να με γνωρίσουν. Το πιο συμπυκνωμένο πρόγραμμα είναι αυτό των τριών μηνών (τα μαθήματα γίνονται μόνο Σαββατοκύριακο), αλλά αν ενδιαφέρομαι να εργαστώ σε γυμναστήριο θα ήταν καλύτερο να παρακολουθήσω το πεντάμηνο πρόγραμμα, όπου θα εκπαιδευτώ και για τα ομαδικά προγράμματα. Αποφεύγει να μου εγγυηθεί ότι θα βρω αμέσως δουλειά και αρκείται να μου πει ότι, αν κάποιος είναι συνεπής –ακόμα και μόνο με την online παρακολούθηση των μαθημάτων– «και τον γνωρίσουμε πραγματικά», όπως μου τονίζει, τον προωθούν στα γυμναστήρια με τα οποία συνεργάζονται, μιας και αυτά βγάζουν σχεδόν εβδομαδιαία αγγελίες εργασίας. Τι κι αν είναι παράνομο να δουλέψω ως γυμνάστρια απλά με μια πιστοποίηση; Δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει ότι τα μαθήματα ξεκινούν σε δύο μέρες. Άρα θεωρητικά, αν ξεκινούσα τώρα, μέχρι