Κάθριν Σουίτζερ: H δρομέας που έγραψε ιστορία χωρίς να κάνει ρεκόρ
Στην πραγματικότητα, η Σουίτζερ δεν ήταν η πρώτη γυναίκα που έτρεξε τα 42 χιλιόμετρα. Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1963, αφότου το βιβλίο The Feminine Mystique της Μπέτι Φρίνταν προκάλεσε ένα δεύτερο κύμα φεμινισμού στις ΗΠΑ, η Μέρι Λέπερ και η Λιν Κάρμαν συμμετείχαν σε μαραθώνιο στην Καλιφόρνια ανεπίσημα, αφού περίμεναν κρυμμένες πίσω από θάμνους κοντά στην αφετηρία και πήδηξαν στη διαδρομή, εισβάλλοντας κυριολεκτικά στον αγώνα.
Την ίδια παράδοξη μέθοδο επιστράτευσε το 1966 και η Μπόμπι Γκιμπ στη Βοστώνη, που τερμάτισε μάλιστα με καλό χρόνο (3:21:40). Ο Τύπος της εποχής άρχισε να γράφει για τον άνεμο αλλαγής που μπορούσε να φέρει το επίτευγμά της στον γυναικείο αθλητισμό και πως η παλιομοδίτικη αντίληψη ότι οι γυναίκες είναι πολύ εύθραυστες για να τρέξουν μεγάλες αποστάσεις έπρεπε να αλλάξει.
Ακούγεται παράξενο σήμερα, που τουλάχιστον οι μισοί συμμετέχοντες στους αμερικάνικους μαραθώνιους είναι γυναίκες, όμως τότε οι μεγάλες αποστάσεις αφορούσαν μόνο άνδρες. Ακόμα και την εποχή που ο γυναικείο κίνημα έγραφε ιστορία, η ομοσπονδία του ερασιτεχνικού αθλητισμού δεν ενέκρινε τη συμμετοχή γυναικών στον δρόμο αντοχής. Η μεγαλύτερη απόσταση για τις γυναίκες στους Ολυμπιακούς ήταν μόλις 800