Κατ’ επιλογή νησιώτες: ιστορίες μετοικεσίας, μέρος ΙΙ – Σύρος
Η Σύρος, θα σου πουν όλοι, δεν είναι σαν τις άλλες Κυκλάδες. Σου λένε κάτι που έχεις ο ίδιος διαπιστώσει, μόλις πατήσεις στην Ερμούπολη. Η νεοκλασική πόλη, απλωμένη στην παραλία, πρωτεύουσα των Κυκλάδων και της περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, είναι που κάνει την Σύρο μοναδική. Στον λόφο πίσω φωλιάζει η Άνω Σύρος, η παλιά χώρα, κατάλοιπο μιας εποχής που το νησί ήταν εμφανισιακά απαράλλαχτο με τα άλλα κυκλαδονήσια και αμιγώς καθολικό.
Πριν την Επανάσταση και την έλευση των Ορθοδόξων, επιζώντων των σφαγών στην Χίο, την Κάσο και άλλα νησιά, η Σύρος ήταν «το νησί του Πάπα», η Φράγκισσα, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιδιαιτερότητα στην ανθρωπογεωγραφία του Αιγαίου. Η οικοδόμηση της Ερμούπολης άλλαξε την δημογραφία της όσο και την εμφάνισή της, χωρίς ωστόσο να εκλείψουν από το νησί οι καθολικοί και το ιδιαίτερο χρώμα που του δίνουν. Σήμερα, η χρυσή εποχή της Ερμούπολης, που κράτησε από τα μέσα ως τα τέλη του 19ου αιώνα, έχει προ πολλού παρέλθει. Την έχει αντικαταστήσει μια ατμόσφαιρα γοητευτικής παρακμής που συνυπάρχει με μία καθημερινότητα γεμάτη ζωντάνια.
Το μείγμα αυτό γοητεύει αμέτρητο κόσμο κάθε καλοκαίρι. Κάποιοι αποφάσισαν, για διαφορετικούς ο καθένας λόγους, να μην μείνουν εποχιακοί μόνο