Η χαμένη ευκαιρία για τη λύση του ασφαλιστικού

Αρχικά θα πρέπει να αναρωτηθούμε ποια είναι τα στοιχεία που συνθέτουν το ασφαλιστικό μας πρόβλημα. Θα σταθούμε στα βασικότερα από αυτά που αποτελούν, άλλωστε, το 90% του προβλήματος. Πρόκειται για:

• Την πολύπλοκη δομή, που είναι αποτέλεσμα πολιτικών παρεμβάσεων υπέρ συγκεκριμένων ομάδων και εις βάρος των υπολοίπων, με συνέπεια την ευνοιοκρατία, την πολυνομία και την άνιση μεταχείριση.
• Την απλόχερη διανομή παροχών (πριν την καταιγίδα των μειώσεων) που δεν ήταν αντίστοιχες των καταβαλλόμενων εισφορών, με αποτέλεσμα την ουσιαστική υπονόμευση της βιωσιμότητας των συντάξεων.

Η κυβέρνηση προσπάθησε με το νέο ασφαλιστικό να δώσει μιαν απάντηση στα παραπάνω προβλήματα. Το βασικότερο μέτρο που έλαβε ήταν η δημιουργία ενός ενιαίου φορέα κοινωνικής ασφάλισης (ΕΦΚΑ) που στόχο έχει να απλοποιήσει την πολύπλοκη δομή των ταμείων. Ο ΕΦΚΑ αποτελεί μία σοβαρή προσπάθεια, που όμως δεν είναι ολοκληρωμένη, αφού εξακολουθούν να υπάρχουν ανισότητες και διαφοροποιήσεις (επικουρική ασφάλιση, εφάπαξ κ.λπ.).

Ο νέος νόμος προτείνει λύση και για το δεύτερο πρόβλημα, της αναντιστοιχίας δηλαδή των εισφορών που καταβάλλονται με τις παροχές που διανέμονται. Κι εκεί, όμως, η προσπάθεια της κυβέρνησης δεν δίνει τη λύση που θα περιμέναμε, και αυτό είναι το ζήτημα στο οποίο θα επικεντρωθούμε σε αυτό το άρθρο.

Για να το κάνουμε, πρέπει αρχικά να απαντήσουμε σε δύο ερωτήματα:

• Ποιες παροχές σύνταξης προβλέπει ο νέος νόμος;
• Πώς συγκρίνονται αυτές με τις παροχές του παλαιού συστήματος;

Ο νέος νόμος προβλέπει Εθνική Σύνταξη για όλους τους ασφαλισμένους, η οποία ανέρχεται σε €384 το μήνα. Προβλέπει επίσης και «αναλογική σύνταξη», η οποία υπολογίζεται ανάλογα με τα έτη ασφάλισης και τις συντάξιμες αποδοχές του ασφαλισμένου.