Η δολοφονία της Ρουμπίνας Σάρδα

Όταν τον Απρίλιο του 1891 ξεσπούσαν στην Κέρκυρα αιματηρά επεισόδια ενάντια στην εβραϊκή κοινότητα του νησιού, ο όρος πογκρόμ ήταν ακόμη άγνωστος στην Ελλάδα. Η ρωσική αυτή λέξη –στα ελληνικά μπορεί να αποδοθεί ως διωγμός ή όλεθρος– είχε αρχίσει να καθιερώνεται παγκοσμίως λίγα μόλις χρόνια νωρίτερα, στη διάρκεια των αντισημιτικών εξεγέρσεων που σάρωσαν τη Ρωσική Αυτοκρατορία την τριετία 1881-1884, έπειτα από τη δολοφονία του τσάρου Αλεξάνδρου Β’.

Το φαινόμενο βέβαια που είχε κληθεί να περιγράψει ήταν πολύ παλαιότερο, μα και αρκετά συχνό. Βίαιες, μαζικές και οργανωμένες επιθέσεις πολιτών ενάντια σε μέλη μειονοτήτων, με πιο συχνά θύματα τον εβραϊκό πληθυσμό, ξεσπούσαν σε τακτά χρονικά διαστήματα σε όλη την Ανατολική, κυρίως, Ευρώπη. Συνεχίστηκαν δε με αμείωτη ένταση και στη διάρκεια του 20ού αιώνα. Ανάμεσα στα φριχτά παραδείγματα ξεχωρίζουν το πογκρόμ του Κισινάου το 1903, του Κιέβου το 1905 και του Λβιβ το 1918, η Νύχτα των Κρυστάλλων στη Γερμανία το 1938, το πογκρόμ του Ιάσιου στη Ρουμανία το 1941 και ξανά του, υπό γερμανική κατοχή τότε, Λβιβ, το 1941, μα και το μεταπολεμικό πογκρόμ που έγινε το 1946 στο Κιέλτσε της Πολωνίας ενάντια σε επιζώντες του Ολοκαυτώματος που επέστρεφαν στα