Ο γλύπτης των μαγνητικών πεδίων Takis
Στις δύο εκθέσεις του γλύπτη Takis (Τάκης Βασιλάκης, 29 Oκτωβρίου 1925-9 Αυγούστου 2019), τη μία στους Δελφούς που ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες και την άλλη στο Λονδίνο, που συνεχίζεται μέχρι τις 27 Οκτωβρίου, έρχεσαι μετωπικά αντιμέτωπος με τον βαθύτερο πυρήνα και το εκρηκτικό εκτόπισμα του καλλιτέχνη που έζησε τη ζωή του ευρισκόμενος σε διαρκή πυρετική αναζήτηση του Απολύτου, και o oπoίος θρυμμάτισε με το έργο και τον βίο του όλους τους κανόνες της τέχνης, μαζί με τους κορσέδες του καθωσπρεσπισμού και της ηθικής, επιβεβαιώνοντας αυτό που μου είχε πει σε μια από τις πολλές εμπρηστικές συνεντεύξεις που κάναμε μαζί, χωρίς ίχνος έπαρσης, νηφάλια κι απολύτως συνειδητοποιημένα: «Εγώ είμαι στην αθανασία. To Λαρούς, το πιο σημαντικό λεξικό της Ευρώπης, έχει Ελ Γκρέκο και Takis».
Στο εξωτερικό το έργο του αναγνωρίστηκε αμέσως. Τεράστιες γλυπτικές συνθέσεις του καταλαμβάνουν δημόσιους χώρους στη Γαλλία: στην La Defense (1988-1990), στη Ville de Beauvais (1993), στο Μετρό στην Τουλουζη (1999). Η έκθεσή του στο Palais de Tokyo, to 2015, κάνει ρεκόρ επισκεψιμότητας για ζώντα καλλιτέχνη.
Ποιος είναι όμως ο γλύπτης των μαγνητικών πεδίων, που τιθάσευσε το σίδερο, το ατσάλι και τον χαλκό