Για ένα παιδί, η ανεμελιά είναι απαραίτητη για μια καλή ζωή

Μερικοί άνθρωποι έχουν την τύχη να θυμούνται την παιδική τους ηλικία με τρυφερότητα, ως μια εποχή στη ζωή τους χωρίς πολλή πίεση και άγχος. Μπορεί να θυμούνται τις πολλές ώρες που έπαιζαν στην αυλή ελεύθεροι από έγνοιες, ή την ενασχόλησή τους με σχέσεις ή άλλα εγχειρήματα χωρίς φόβo και ανησυχία. Τέτοιες τρυφερές αναμνήσεις έρχονται συχνά σε πλήρη αντίθεση με τις ζωές που ζουν πολλοί ως ενήλικες, όπου το άγχος και η πίεση φαίνεται να κυριαρχούν.

Το γεγονός ότι πολλοί αγωνίζονται να είναι ανέμελοι στην ενήλικη ζωή τους εγείρει μια σειρά από ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με τη σχέση μεταξύ της ανεμελιάς και της καλής ζωής. Είναι η ανεμελιά ένα ιδιαίτερο αγαθό της παιδικής ηλικίας; Είναι κάτι που δίνει νόημα στη ζωή ενός παιδιού, χωρίς να κάνει το ίδιο για τους ενήλικες; Ή μήπως οι ενήλικες πρέπει να είναι πιο ανέμελοι, και έτσι να μοιάζουν περισσότερο με τα παιδιά, για να πάνε καλά οι ζωές τους; Το πιο σημαντικό, εάν η ανεμελιά είναι πράγματι απαραίτητη προϋπόθεση για μια καλή ζωή, γιατί ακριβώς συμβαίνει αυτό;

Ως γονιός δύο μικρών παιδιών, και κάποια που ασχολείται με την οικογενειακή φιλοσοφία, πρόσφατα έστρεψα την προσοχή μου στο ζήτημα του τι σημαίνει να «πάει καλά» η παιδική