Φραντσέσκα Γούντμαν: Άγγελος εξολοθρευτής
«Όταν σκέφτομαι τα πράγματα, αντί να τα αφήνω να συμβαίνουν, συνήθως εμφανίζονται διαφορετικά, ή δεν εμφανίζονται καθόλου... Είμαι τόσο ματαιόδοξη και μαζοχίστρια. Πώς μπορούν να συνυπάρχουν αυτά τα δύο;». Ένα απόσπασμα από το ημερολόγιο της Φραντσέσκα Γούντμαν, όταν ακόμα ήταν έφηβη, είχε όμως ήδη ανακαλύψει με τη φωτογραφική της μηχανή έναν μοναδικό μονοχρωματικό κόσμο σκιών και φαντασμάτων που εμείς δεν βλέπουμε, συχνά τοποθετώντας τον εαυτό της (απογυμνωμένο από τα εγκόσμια και απολύτως ενταγμένο σε μιαν απόκοσμη διάσταση) στο κέντρο του.
Τριάντα πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τον θάνατό της, και το ενδιαφέρον για τη (σύντομη) ζωή και το (μεγάλο για τα χρόνια που πέρασε στον πλανήτη) έργο της ανανεώνεται διαρκώς, όπως φανερώνει και η τεράστια επιτυχία της έκθεσης που θα διαρκέσει ως το τέλος του μήνα στο Παρίσι (στο Ίδρυμα Henri Cartier-Bresson) με τον τίτλο On Being An Angel (Για το να είσαι ένας άγγελος). Κάθε χρόνο που περνά όλο και περισσότεροι νέοι ακόλουθοι έλκονται τόσο από την τραγική κατάληξη (ας είμαστε ειλικρινείς) που είχε αυτή η «Σύλβια Πλαθ (ή ο Ίαν Κέρτις) της φωτογραφίας», όσο κι από τις σουρεαλιστικά υποβλητικές (και επιμελώς στημένες) εικόνες της όπου