Περιπτώσεις υποτιθέμενων ψεμάτων συνεχίζουν να κυριαρχούν στις ειδήσεις. Ο Χάντερ Μπάιντεν, για παράδειγμα, κατηγορήθηκε ότι συμπλήρωσε ψεύτικες πληροφορίες σε κυβερνητικό έντυπο κατά την αγορά ενός όπλου. Ο Ρεπουμπλικανός βουλευτής Τζορτζ Σάντος φέρεται να είπε ψέματα με πολλούς τρόπους προκειμένου να κάνει κατάχρηση των δωρεών που συγκέντρωσε για τον προεκλογικό του αγώνα. Ο ράπερ Offset παραδέχτηκε ότι είπε ψέματα στο Instagram σχετικά με την υποτιθέμενη απιστία της συζύγου του, Cardi B.
Υπάρχουν πολλές μεταβλητές που διαφοροποιούν αυτές τις περιπτώσεις. Η μία είναι ο αποδέκτης του ψέματος: η απρόσωπη κυβέρνηση, δωρητές και εκατομμύρια διαδικτυακοί followers, αντίστοιχα. Μια άλλη είναι το μέσο που χρησιμοποιήθηκε για να μεταφερθεί το υποτιθέμενο ψέμα: σε γραφειοκρατικό έντυπο, με μεσάζοντες τρίτα πρόσωπα και μέσα από τα σόσιαλ μίντια.
Διαφορές όπως αυτές οδηγούν ερευνητές, όπως εμένα, να αναρωτιούνται ποιοι παράγοντες επηρεάζουν τη διατύπωση ψεμάτων. Αυξάνει ή μειώνει μια προσωπική σχέση την πιθανότητα να επιμείνουμε στην αλήθεια; Είναι τα ψέματα πιο διαδεδομένα στο γραπτό μήνυμα ή στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο από ό,τι στο τηλέφωνο ή αυτοπροσώπως;
Ένα αναδυόμενο σώμα εμπειρικών