Όταν στον δημόσιο διάλογο ανακύπτει κάποια περίπτωση πλημμελούς προστασίας του περιβάλλοντος, ακούγεται συχνά το επιχείρημα ότι δεν υπάρχουν οι ανάλογοι πόροι, ειδικά σε περιόδους κρίσης όπως αυτή που περνάει η Ελλάδα την τελευταία δεκαετία. Ωστόσο, στο σημερινό ρεπορτάζ θα διηγηθούμε μία ιστορία, κατά την οποία παρότι το ελληνικό κράτος είχε εξασφαλισμένη χρηματοδότηση από τις Βρυξέλλες, απέτυχε να προστατέψει επαρκώς τη βιοποικιλότητα της χώρας, με αποτέλεσμα να παραπεμφθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ).
Τον Μάιο του 1992 ιδρύθηκε το δίκτυο Natura 2000, ένα από τα πλέον φιλόδοξα δίκτυα προστασίας ειδών και οικοτόπων, το οποίο μέσα στις επόμενες δεκαετίες αναδείχθηκε σε βασικό πυλώνα της ευρωπαϊκής πολιτικής για την προστασία της χλωρίδας και της πανίδας της ηπείρου. Η αρχιτεκτονική του βασίζεται σε δύο νομοθετικά κείμενα, την Οδηγία 92/43/ΕΟΚ, η οποία αφορά στη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων, καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας που εντοπίζονται στα όριά τους, και την Οδηγία 2009/147/ΕΚ, η οποία επικεντρώνεται στην προστασία των άγριων πτηνών. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η δεύτερη Οδηγία |