Δραπετσώνα: Μια νέα ζωή στη θάλασσα
«Στη Δραπετσώνα η ζωή είναι κατάρα», έγραψε πριν μερικά χρόνια ένας Πειραιώτης συγγραφέας. Επί δεκαετίες οι κάτοικοι της περιοχής προσπαθούν να αποκαταστήσουν τον δεσμό τους με έναν τόπο που κάποτε ήταν πηγή δυστυχίας. Το κλειδί μπορεί να είναι το πείραμα που γίνεται από φέτος στην περιοχή «Λιπάσματα».
Τη Δραπετσώνα οι περισσότεροι τη γνωρίσαμε από ένα τραγούδι, έναν αργόσυρτο βαρύ λυγμό του Γρηγόρη Μπιθικώτση ή καλύτερα μια μελαγχολική ελεγεία στη φτώχεια, που καθρέφτιζε με ατόφιο λαϊκό ρομαντισμό τη δύσκολη πραγματικότητα στο εσωτερικό της απέραντης παραγκούπολης που απλωνόταν κάτω από τα δηλητηριώδη φουγάρα των βιομηχανιών.
Δεν έχεις χρόνο; Πάτα εδώ!
Οι κάτοικοι της Δραπετσώνας βρίσκονταν πάντα μπροστά στο δίλημμα εργασία ή ζωή. Η βαριά βιομηχανική δραστηριότητα εξασφάλιζε την απασχόλησή τους, επιβάρυνε όμως ταυτόχρονα δραματικά την υγεία τους. Τσιμέντα, λιπάσματα, ναυπηγεία, πετρέλαια, γέμιζαν με σκόνη τους πνεύμονες των εργατών και έκαναν κόκκινη τη θάλασσα. Μετά το κλείσιμο των περισσότερων εργοστασίων, η πόλη ταλαντεύτηκε αμφίθυμη ανάμεσα στη νοσταλγία για μια εποχή απλή, με δυνατούς κοινωνικούς δεσμούς και εργασία για όλους και την ανακούφιση για την αναβάθμιση του περιβάλλοντος.
Σήμερα η παλιά λιμενική ζώνη του ΟΛΠ έχει περάσει στον έλεγχο του δήμου, που σκοπεύει να δώσει για πρώτη φορά στους κατοίκους τη δυνατότητα να αποκτήσουν μία σχέση με τη θάλασσα. Η πόλη αναζητά τη νέα της ταυτότητα και το φεστιβάλ «Λιπάσματα 2017» φαίνεται να της ταιριάζει: είναι κι αυτό απλό