Ντίκος Βυζάντιος: Μία αναμέτρηση με τη ζωγραφική
O Ντίκος Βυζάντιος (1924-2007) ήταν από τους λίγους αυτούς τυχερούς ανθρώπους που είχαν βρει την έφεσή τους από τα πρώτα τους νεανικά χρόνια. Ήξερε ότι ο κόσμος του είναι η ζωγραφική. Σε ηλικία έξι ετών ζωγράφιζε ακουαρέλες με σκηνές του καθημερινού του περίγυρου και αργότερα κοστούμια που φανταζόταν από τις περιγραφές του ενδυματολόγου θείου του, Αντώνη Φωκά. Έφηβος ακόμη, 16 ετών, έγινε απευθείας δεκτός στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα.
Μεγάλωσε με εικόνες από το ατελιέ του πατέρα του, Περικλή Βυζάντιου, του γνωστού ζωγράφου με τη φαναριώτικη καταγωγή, ο οποίος τον επηρέασε περισσότερο μέσω της αγάπης για την τέχνη του παρά με την τεχνοτροπία του.
Η μητέρα του, Φρόσω Σκουμπουρδή, αστή με καταγωγή από την υδραίικη οικογένεια Κουντουριώτη, βαλκανιονίκης στο μπριτζ και άνθρωπος που εκτιμούσε τη μόρφωση, μετέδωσε στα παιδιά της καλλιέργεια και μια αισθητική στάση απέναντι στη ζωή. Τόσο ο Ντίκος Βυζάντιος που διακρίθηκε ως ζωγράφος στη Γαλλία, όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, όσο και η αδελφή του, Μαριλένα Λιακοπούλου, η ψυχή της γκαλερί Αίθουσα Τέχνης Αθηνών που σήμερα συνεχίζει ο γιος της, Αλέξανδρος Λιακόπουλος, και η γυναίκα του, Ελίζα Γρηγοράκη, ανέπτυξαν, ο καθένας