Τα δέντρα της Αθήνας

Τα δέντρα της Αθήνας είναι εδώ, σαν τις κολόνες της Ακρόπολης και του Ολυμπίου Διός. Αυτονόητα στο αισθητηριακό μας σύμπαν, βρίσκονται παντού, κατά μόνας ή σε συστάδες. Κάποια είναι αρχετυπικά του αττικού τοπίου, πανάρχαιοι οικοδεσπότες της πόλης, μέρος πλέον του σκηνικού της ζωής μας, και άλλα “νεήλυδες”, μετανάστες από αλλού.

Δεν θα μιλήσουμε εδώ για τα δέντρα του Εθνικού Κήπου, των αρχαιολογικών χώρων ή ακόμη και του Α’ Κοιμητηρίου, ούτε γι' αυτά που ανήκουν σε κήπους, εσώκλειστα. Θα πούμε για τα δέντρα του ανοιχτού χώρου, των δρόμων, των πεζοδρομίων, των πλατειών του κέντρου. Αυτά που αναπνέουν στον κόσμο, που είναι σαν τα ελεύθερα σκυλάκια, που ζουν μαζί με τους ανθρώπους τις ιστορίες τους, ή κάτι από αυτές. Ιστορίες μιας ακινησίας που κρύβει μέσα της την ασταμάτητη κίνηση της ανανέωσης από τα υπόγεια εργαστήρια της ρίζας.

Τα πλατάνια της Αγίας Φωτεινής στη ρεματιά του Ιλισού

Η Αγία Φωτεινή του Ιλισού, κρυμμένη στα δεξιά μας καθώς φτάνουμε στο τέρμα της οδού Αρδηττού, πήρε τη θέση αρχαίου ιερού που ήταν αφιερωμένο στη θεά του σκότους, την Εκάτη. Σπάνια την παρατηρεί κανείς, παρότι μπροστά της υπάρχει μεγάλη πινακίδα του υπουργείου Πολιτισμού, γιατί βρίσκεται σε επίπεδο