Άλλαξε τον κόσμο, όχι τον εαυτό σου, ή πώς η Άρεντ αποδοκίμασε τον Θορώ

Δεν είναι συχνό φαινόμενο ένας καβγάς της γειτονιάς να μνημονεύεται ως παγκόσμιο ιστορικό γεγονός. Το καλοκαίρι του 1846, ο Χένρι Ντέιβιντ Θορώ πέρασε μια νύχτα στη φυλακή στο Κόνκορντ της Μασαχουσέτης, επειδή αρνήθηκε να καταθέσει τον κεφαλικό του φόρο στον τοπικό αστυνόμο. Αυτή η μικρή πράξη ανυπακοής θα απαθανατιστεί αργότερα στο δοκίμιο του Θορώ «Περί του καθήκοντος της πολιτικής ανυπακοής» (1849). Εκεί, εξηγεί ότι δεν ήταν πρόθυμος να παράσχει υλική υποστήριξη σε μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση που διαιώνιζε τη μαζική αδικία – ιδίως τη δουλεία και τον μεξικανοαμερικανικό πόλεμο. Αν και το δοκίμιο έμεινε σε μεγάλο βαθμό αδιάβαστο όσο ζούσε ο ίδιος, η θεωρία του Θορώ για την πολιτική ανυπακοή θα ενέπνεε αργότερα πολλούς από τους μεγαλύτερους πολιτικούς στοχαστές του κόσμου, από τον Λέοντα Τολστόι και τον Γκάντι μέχρι τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Ωστόσο, η θεωρία του για την ανυπακοή θα είχε και διαφωνούντες. Η θεωρητικός της πολιτικής Χάνα Άρεντ έγραψε ένα δοκίμιο για την πολιτική ανυπακοή, το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The New Yorker τον Σεπτέμβριο του 1970. Ο Θορώ, υποστήριξε, δεν ήταν πολιτικά ανυπάκουος. Στην πραγματικότητα, επέμεινε ότι ολόκληρη η ηθική του φιλοσοφία ήταν