Μπόρις Τζόνσον: ανάμεσα στον ανένδοτο και το ανέκδοτο

Το βράδυ του βρετανικού δημοψηφίσματος το 2016 ξεκίνησε μία παρατεταμένη περίοδος ακυβερνησίας, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η κυβέρνηση, παραχωρώντας στο εκλογικό σώμα την απόφαση για ένα τόσο κρίσιμο και πολύπλοκο θέμα, όπως το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας, βρέθηκε ξαφνικά μπροστά σε ένα παράδοξο: κλήθηκε να φέρει σε πέρας μιαν απόφαση που πιστεύει ότι στρέφεται εναντίον του εθνικού συμφέροντος.

Για τον Ντέιβιντ Κάμερον, που υποσχέθηκε το δημοψήφισμα και υποστήριξε την παραμονή στην ΕΕ, δεν ήταν δύσκολο να λύσει το δίλημμα. Αποχώρησε από την πρωθυπουργία και στη συνέχεια από την πολιτική ζωή. Όσες και όσοι έμειναν πίσω παλεύουν ακόμη με το πρόβλημα.

Image

Η διάδοχος του Κάμερον, Τερέζα Μέι, επιχείρησε να συμφιλιωθεί με την πλειοψηφία που επέλεξε το Brexit. Ενώ υπήρξε οπαδός του Remain, μέσα σε μία μέρα (στην ομιλία της στις 5 Οκτωβρίου του 2016 στο συνέδριο των Συντηρητικών), υιοθέτησε ξαφνικά το Brexit, στην πιο σκληρή του εκδοχή. Περιέγραψε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ως την επανάσταση του λαού ενάντια στο κατεστημένο.

Το πρόβλημα για τη Μέι ήταν ότι το κατεστημένο που περιέγραφε με τόση ευκολία ως το πρόβλημα της Βρετανίας, περιλάμβανε και την ίδια. Ανήκε και εκείνη στην