Αγροτική Τράπεζα μέρος Α': Οι «αμαρτίες» της ιστορικής τράπεζας
Μια δεκαετία πριν από την ίδρυση της Αγροτικής Τράπεζας, την περίοδο του Μεσοπολέμου, ένας μικροκαλλιεργητής δεν είχε καμία ελπίδα να πάρει τραπεζικό δάνειο για να στηρίξει την παραγωγή του. Οι μόνοι τότε που είχαν πρόσβαση στη λεγόμενη “αγροτική πίστη”, δηλαδήτα δάνεια της Εθνικής Τράπεζας για την αγροτική δραστηριότητα, ήταν οι μεγαλοκτηματίες γεωργοί. Μετά το 1919 αυτό άλλαξε, κι ένας ολόκληρος κόσμος της υπαίθρου απέκτησε πρόσβαση σε δανεικά που έκαναν ευκολότερη την –έτσι κι αλλιώς– σκληρή ζωή του αγρότη. Οι συνθήκες ωρίμαζαν σιγά σιγά για τη δημιουργία μιας καθαρά αγροτικής τράπεζας.
Το 1929, το όραμα του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, που διετέλεσε υπουργός Γεωργίας από το 1926 ως το 1928, και η μαχητικότητα που έδειξε από το πόστο αυτό, οδήγησε στην ίδρυση μιας τράπεζας που θα στήριζε την ύπαιθρο, θα δυνάμωνε τη θέση των παραγωγών απέναντι στους εμπόρους, που μέχρι τότε καθόριζαν τις τιμές, και θα συγκρατούσε τον κόσμο στα χωριά, στην καλλιέργεια της γης.
Η Αγροτική Τράπεζα πήρε καλή προίκα από το κράτος, γενναία κεφάλαια και ιδιαίτερα προνόμια, και για δεκαετίες έπαιξε τον ρόλο που είχαν ονειρευτεί τα προοδευτικά μυαλά της χώρας όταν την συνέλαβαν. Εκσυγχρόνισε την αγροτική