Ασθενείς με μεταδοτικά νοσήματα χωρίς θεραπεία

O Ν. είναι 56 ετών, ομογενής από τη Γερμανία. Εργάστηκε σκληρά, πάρα το γεγονός ότι πάσχει από HIV. Κατέθεσε πρόσφατα αίτηση για σύνταξη στη Γερμανία και επέστρεψε στην Ελλάδα. Αδυνατεί ωστόσο να συνεχίσει τη θεραπεία του με αντιρετροϊκά φάρμακα σε εγχώριο νοσοκομείο, αφού πρέπει να περιμένει να εκδοθεί η σύνταξή του, ώστε να αποκτήσει ΑΜΚΑ. Αναγκάζεται έτσι να επιστρέφει κατά τακτά διαστήματα στη Γερμανία, για να προμηθεύεται τα φάρμακά του. Είναι μόνο ένα από τα παραδείγματα που αποδεικνύουν το παράλογο της ισχύουσας νομοθεσίας, που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή συνανθρώπων μας, αλλά και τη δημόσια υγεία, αφού η μεταδοτικότητα των σοβαρών λοιμωδών ασθενειών (HIV, φυματίωση κ.λπ.) αυξάνεται όταν οι ασθενείς δεν λαμβάνουν σωστά τη θεραπεία τους.

Κι όμως, η Ελλάδα υπήρξε πρωτοπόρος στην αντιμετώπιση της λοίμωξης με HIV, αφού χάρη σε νόμο του 2016 (ν. 4368/2016 και ΚΥΑ Α3(γ)/ΓΠ/οικ.25132/4-4-2016) επέτρεπε να χορηγούνται φάρμακα σε όσους τα είχαν ανάγκη, ακόμη και σε ανήκοντες στον πληθυσμό των παράτυπων μεταναστών.

Τι άλλαξε πρόσφατα