Δεν ήταν μόνο στην Αθήνα· ήταν μεταξύ άλλων στα Ρίζια του Έβρου, στο Τσεπέλοβο Ιωαννίνων, στα Τρόπαια Αρκαδίας, στον Ορχομενό, την Ορεστιάδα, τη Λέρο. Σήμερα αποτελούν τα απομεινάρια ενός μεγαλόπνοου σχεδίου, που τραυματίστηκε βαθιά από την ασυνέχεια του ελληνικού κράτους. Οι 757 σχολικές βιβλιοθήκες που φτιάχτηκαν πριν είκοσι χρόνια με πόρους των κοινοτικών προγραμμάτων στήριξης, δημιούργησαν μια προσωρινή αναλαμπή ελπίδας· αλλά ακολούθησαν μια αποκαρδιωτικά πτωτική πορεία και πλέον αγνοούνται εδώ και χρόνια.
Μπαίνοντας σήμερα σε μια τέτοια βιβλιοθήκη, στο 1ο Γενικό Λύκειο Μεταμόρφωσης –μία από τις λίγες εξαιρέσεις, που ανακαινίστηκε πρόσφατα με την αρωγή του Δήμου σε μια προσπάθεια να ξαναλειτουργήσει– θυμάται κανείς ότι οι βιβλιοθήκες κρύβουν μέσα τους τα κλειδιά για τη βαθιά κατανόηση της πραγματικότητας. Στα ράφια της μπορείς να βρεις από βιβλία για την ιστορία της αναρχίας, μέχρι ακαδημαϊκά συγγράμματα για τον εθνικισμό, τα διηγήματα του Χάκκα ή την ποίηση του Ρεμπώ. Και όλα αυτά χωρίς να χάνεσαι στους λαβυρίνθους του διαδικτύου, ιδανική συνθήκη δηλαδή για εφήβους που αναζητούν κατευθύνσεις για τα διαβάσματά τους.
Κάποτε οι εμπνευστές του εγχειρήματος παρομοίαζαν αυτές τις