Το αντίδοτο

Κρατούσε το ακουστικό του κοινού τηλεφώνου των φυλακών· είχε τηλεφωνήσει για να μάθει τι κάνουν τα παιδιά. Οι άλλες κρατούμενες περίμεναν πίσω της στην ουρά. Τότε έμαθε ότι ο σύζυγός της και πατέρας των παιδιών της είχε πεθάνει έναν μήνα πιο πριν, από υπερβολική δόση ναρκωτικών – ένας άνθρωπος 34 ετών που θα μπορούσε να έχει σωθεί. Η ίδια ήταν μέσα για διακίνηση. Η Φωτεινή ήταν λίγο πριν από το σημείο μηδέν, όταν η απεξάρτηση θα γινόταν πια μια συνειδητή της επιλογή.

Ο Μάνος έχει δει τους καρδιακούς του φίλους να πεθαίνουν στις γωνίες της Γερανίου. Έψαχναν αλατόνερο στα σουβλατζίδικα της Ομόνοιας, αλλά δεν τους έδιναν πάντα. Άλλες φορές τους μελάνιαζαν στο ξύλο για να συνέλθουν. Νιώθει την ψυχή του να σφίγγεται την ώρα που μου μιλάει. Θυμάται πως όταν καταρρέεις από υπερβολική δόση, είσαι τυχερός αν υπάρχει κάποιος δίπλα σου κι αν πιάσει κάποιο από τα τεχνάσματα.

Με τις ίδιες αναμνήσεις δυσκολεύεται κι ο Σωκράτης. Το ασθενοφόρο άργησε πάνω από μία ώρα και για τον αδερφό του, πριν δεκατρία χρόνια, και για τον κολλητό του φίλο, μόλις πέρσι. Ήταν και οι δύο 38 ετών όταν κατέρρευσαν από υπερβολική δόση οπιοειδών.

Όλες αυτές οι ιστορίες έχουν ένα κοινό. Εκείνοι που πέθαναν θα μπορούσαν να