Οι άνθρωποι πίσω από τους ελληνικούς υπότιτλους

Είναι γνωστό πως η νέα στοχοπροσήλωση των κλεισμένων στο σπίτι λόγω κρίσης Ελλήνων είναι η ανακάλυψη νέων σειρών (σπανιότερα ταινιών) που «κατεβάζουμε» από το ίντερνετ ή παρακολουθούμε από δορυφορικά κανάλια ή διαδικτυακές πλατφόρμες. Η πλειοψηφία μας δεν θα είχαμε πρόσβαση σε ξένο τηλεοπτικό υλικό χωρίς τους υπότιτλους, είτε γιατί δε γνωρίζουμε τόσο καλά αγγλικά είτε από κάποιο πρόβλημα ακοής.

Γιατί υπότιτλοι και όχι μεταγλώττιση;

Κατά κανόνα, οι μικρές σε πληθυσμό χώρες όπως η Ελλάδα δεν επιλέγουν τη μεταγλώττιση επειδή ο υποτιτλισμός είναι πιο οικονομικός. Η επιλογή της μεταγλώττισης όμως, παρότι ακριβή, είναι ευρεία σε χώρες με μεγάλο πληθυσμό (Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία, Τουρκία κ.ά.).

Πέρα από τον οικονομικό παράγοντα, κριτήριο είναι ο ρόλος που η γλώσσα παίζει στη συγκρότηση της συνείδησης του λαού. Για παράδειγμα, η επιλογή της Ιταλίας να μεταγλωττίζει ξεκινά από τη δεκαετία του 1930 όταν το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι ήθελε να μπορούν οι λογοκριτές να παρεμβαίνουν ανενόχλητοι στο πρωτότυπο κείμενο χωρίς να τους παίρνει κανείς είδηση. Το ίδιο ίσχυε και για την Ισπανία και τη Γερμανία. Εξάλλου, τα φασιστικά