Ήταν ακόμα μια νύχτα με αφόρητη ζέστη στην Αραβική Θάλασσα, όταν κάποιοι παράξενοι ήχοι ξύπνησαν τον Ουκρανό μάγειρα σε φορτηγό πλοίο ελληνικών συμφερόντων. Η καμπίνα του είχε πλημμυρίσει. Στο ίδιο κατάστρωμα υπήρχαν μόνο η τραπεζαρία, η αίθουσα ξεκούρασης του πληρώματος –όπου οι ναυτικοί μπορούσαν να δουν τηλεόραση και να παίξουν χαρτιά– και η καμπίνα του θαλαμηπόλου. Η διαρροή ερχόταν από εκεί.
Πέντε λεπτά αργότερα, οι τρεις άντρες που κατόρθωσαν να ανοίξουν τη σφηνωμένη πόρτα του μπάνιου στην καμπίνα του θαλαμηπόλου βρέθηκαν μπροστά σε σκηνή εγκλήματος. Η βρύση έτρεχε καυτό νερό και ο μικρός χώρος των τεσσάρων τετραγωνικών μέτρων είχε πνιγεί στον ατμό. Το μεταλλικό σπιράλ του τηλεφώνου του ντους ήταν διαλυμένο, υπήρχαν σταγόνες αίματος στους τοίχους και στην οροφή. Ο 28χρονος Ουκρανός θαλαμηπόλος Μ.Π. ήταν νεκρός. Ήταν 13 Αυγούστου 2013 και εκείνο ήταν το πέμπτο κατά σειρά ταξίδι του στη θάλασσα.
Αποκομμένοι από τη στεριά για μήνες, οι ναυτικοί που εργάζονται σε ποντοπόρα εμπορικά πλοία καλούνται ορισμένες φορές να συνυπάρξουν και με τα προβλήματά τους. Ο εγκλεισμός, οι διαφορές με συναδέλφους τους, αφορμές που στην ξηρά ίσως να ήταν ασήμαντες, μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να