
Agatha Christie: Η κυρία εξαφανίζεται
Βρισκόμαστε σε έναν περιορισμένο χώρο. Μπορεί να είναι ένα απομονωμένο νησί, ένα βικτωριανό σπίτι στην αγγλική εξοχή, ένα βαγόνι τρένου, ένα παραλιακό θέρετρο ή ένα αξιοσέβαστο οικοτροφείο θηλέων. Οκτώ-εννιά άνθρωποι είναι συγκεντρωμένοι, άλλοι γνωρίζονται, άλλοι δεν έχουν ξανασυναντηθεί. Και ξαφνικά –Οh dear!– ένα πτώμα κάνει την εμφάνισή του. Ποιος το έκανε, γιατί και πώς; Ένας ντετέκτιβ με μειλίχιους τρόπους και καμαρωτό μουστάκι αναλαμβάνει δράση. Θέτει ερωτήσεις, συλλέγει απαντήσεις κι αφού εντοπίσει καθοριστικές λεπτομέρειες κι απορρίψει περιττές πληροφορίες, αφήνει τα φαιά κύτταρα να κάνουν τη δουλειά τους και να φτάσουμε στην αποκάλυψη της ταυτότητας του δολοφόνου, ο οποίος ομολογεί και αποχωρεί ηττημένος –εκτός κι αν αυτοκτονήσει.
Το μοτίβο είναι κλασικό των ιστοριών της αποκαλούμενης Βασίλισσας του Εγκλήματος ή Λουκρητίας Βοργία της βρετανικής λογοτεχνίας ή απλώς σκέτο Αγκάθα, όπως τη σύστησαν στο ελληνικό κοινό τα κίτρινα βιπεράκια των εκδόσεων Λυχνάρι.
![[Τhe Christie Archive Trust] 24839480542_0a404de6cf_o.jpg](/sites/default/files/styles/image_ckeditor_small/public/migrated/24839480542_0a404de6cf_o_1.jpg?itok=a-BHag4V)
Τον φετινό Σεπτέμβριο συμπληρώθηκαν 126 χρόνια από την γέννηση της Αγκάθα Κρίστι, κι ακριβώς ένας αιώνας από τη συγγραφή του πρώτου της βιβλίου «Κουκουβάγια σε καπνοδόχο» και την εμφάνιση του θρυλικού ντετέκτιβ Ηρακλή