Adieu, Sonia Rykiel, it's been fun!
Τα ρούχα της Σόνια Ρικέλ με κάνουν χαρούμενη. Eίναι τέσσερα κομμάτια αγορασμένα την προηγούμενη δεκαετία: μία μοβ βαμβακερή φούστα κλος, ένα μεταξωτό εμπριμέ καλοκαιρινό τοπ με τιράντες από κόκκινους πλαστικούς κρίκους πλεγμένους σαν αλυσίδα, ένα κασκόλ από εκείνα που η μπουτίκ σου έκοβε με το μέτρο και το πιο αγαπημένο από όλα, η ασπρόμαυρη ριγέ μάλλινη μπλούζα με το λοξό βολάν μπροστά –που μια πανκ υπόνοια το σώζει από το να είναι πολύ χαριτωμένο.
Έχουν όλα εκείνη την καθησυχαστική μοντερνιτέ με την οποία νιώθουμε άνετα όσοι μεγαλώναμε στα ’80ς, στολή μιας αιώνιας νεανικότητας που ξεχύνεται σε φωτεινές μητροπόλεις, φτιαγμένη από ποιοτικά, έντιμα υλικά. Νεανικότητας που απέχει πολύ από την άχαρη unisex εκδοχή. Αντίθετα, περιλαμβάνει synth-pop ηλεκτρισμό, αρκετά εφαρμοστά πράγματα και έναν δύσκολο αισθησιασμό, όπως μια ανοιχτή πλάτη πίσω από ένα κλειστό ντεκολτέ. Πάνω απ όλα όμως, τα ρούχα που δημιούργησε η Σόνια Ρικέλ υπηρέτησαν το πολύ απλό και όμως τόσο δύσκολο καθήκον της μόδας: να διευκολύνουν τις γυναίκες όταν έρχεται εκείνη η στιγμή, όταν στέκονται μπροστά στην ντουλάπα και θέλουν να βγουν από το σπίτι τους φορώντας κάτι όμορφο χωρίς μεγάλη προσπάθεια.
Η Ρικέλ, που έφυγε