Η Κοινωνία του Θεάματος

«Το 1967 θέλησα να αποκτήσει η Internationale Situationniste ένα θεωρητικό βιβλίο. Η I.S. ήταν τότε η εξτρεμιστική ομάδα που προσπάθησε περισσότερο προκειμένου να επαναφέρει την επαναστατική αμφισβήτηση στη σύγχρονη κοινωνία. Εύκολα μπορούσε να δει κανείς ότι αυτή η ομάδα που είχε ήδη επιβάλλει τη νίκη της στο πεδίο της θεωρητικής κριτικής κι είχε επιδιώξει με επιδεξιότητα αυτή τη νίκη στο πεδίο της πρακτικής κινητοποίησης, προσέγγιζε τότε το αποκορύφωμα της ιστορικής της δράσης. Χρειαζόταν λοιπόν η παρουσία ενός τέτοιου βιβλίου μέσα στις ταραχές που σε λίγο θα έκαναν την εμφάνιση τους, και οι οποίες θα το κληροδοτούσαν κατόπιν στην τεράστια ανατρεπτική συνέχεια που δεν θα αργούσαν να γεννήσουν».

Έτσι συνοψίζει ο Γκι Ντεμπόρ την ουσία της Κοινωνίας του Θεάματος στον πρόλογο της ιταλικής έκδοσης του βιβλίου. Μία σύνοψη που θα έμοιαζε επηρμένη αν δεν είχε προηγηθεί ο Μάης του ’68. Εκεί όπου οι 221 θέσεις του βιβλίου δεν αναλύθηκαν σε αμφιθέατρα, αλλά πραγματώθηκαν στους δρόμους του Παρισιού. Εκεί όπου ολόκληρες προτάσεις από την Κοινωνία του Θεάματος και την Επανάσταση στην Καθημερινή Ζωή του συντρόφου του στην Καταστασιακή Διεθνή, Ραούλ Βανεγκέμ, γράφονταν με μπογιά στους τοίχους