Μπορούν οι κρατικές επιδοτήσεις να σώσουν τις εφημερίδες που πεθαίνουν;
Η χρονιά που έφυγε ήταν η χειρότερη στην ιστορία των εφημερίδων. Το εκδοτικό τοπίο παγκοσμίως σημαδεύτηκε από σταθερή μείωση του αναγνωστικού κοινού, κάθετη πτώση της διαφημιστικής δαπάνης, μειώσεις προσωπικού και αναπόφευκτα λουκέτα.
Ήταν βέβαια η χειρότερη χρονιά μέχρι την επόμενη. Η τάση που παρατηρούμε τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια δεν πρόκειται να αναστραφεί. Όσοι διαβάζουν εφημερίδες λιγοστεύουν σταθερά παγκοσμίως, και το μόνο βέβαιο είναι ότι θα συνεχίσουν να λιγοστεύουν. Η δραματική μείωση των αναγνωστών είναι ακόμη πιο αισθητή στις ΗΠΑ και σε πολλές ακόμη παραδοσιακές αγορές. Μόλις ένας στους τέσσερις Ευρωπαίους διαβάζει εφημερίδα κάθε μέρα, όταν το αντίστοιχο ποσοστό άγγιζε το 70% είκοσι χρόνια πριν.
Στην Ελλάδα η πτώση καταγράφεται εντελώς ανεξέλεγκτη, αφού καθημερινά διαβάζει εφημερίδα μόλις το 8% του συνόλου, ενώ από το 1989 έως το 2019 οι εφημερίδες έχασαν το 80% των φύλλων τους. Μέσα σε 15 χρόνια, οι αθροιστικές πωλήσεις των εφημερίδων υποδεκαπλασιάστηκαν: από τα 567 εκατ. φύλλα που πουλήθηκαν το 2004, φτάσαμε σε 54 εκατ. το 2018. Φέτος όλες οι εφημερίδες (πολιτικές, αθλητικές, οικονομικές) πούλησαν αθροιστικά όσα φύλλα έδινε μία εφημερίδα (ο Ελεύθερος Τύπος)