Ηλίας Μαγκλίνης: «Στο βάθος είμαστε πολύ καλοί στο να ξεχνάμε. Ή μήπως όχι;»
Το τέταρτο βιβλίο του δημοσιογράφου Ηλία Μαγκλίνη έχει ως βάση την τολμηρή αφήγηση μιας αληθινής ιστορίας: Της ιστορίας της οικογένειάς του. Με αφορμή τη δολοφονία του παππού του, Νίκου Μαγκλίνη, από την ΟΠΛΑ τον Ιανουάριο του 1944, ο βραβευμένος συγγραφέας έγραψε ένα πολυεπίπεδο και στιβαρό λογοτεχνικό έργο. Το Είμαι όσα έχω ξεχάσει που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, βασίζεται σε μια σχεδόν εικοσαετή έρευνα, με αναρίθμητες συνεντεύξεις, εκτενή μελέτη αρχείων και εξαντλητική προεργασία.
Συναντάω τον συγγραφέα στο μικρό γραφείο του, σε μια παλιά πολυκατοικία στο Κολωνάκι. Γραφείο απ’ αυτά που συνήθως στεγάζουν δικηγόρους, ιδιωτικούς ντετέκτιβ ή ψυχολόγους. Λες και διαβάζει τη σκέψη μου, μου εξομολογείται ότι προκειμένου να ολοκληρωθεί το βιβλίο, εκτός από την κοπιώδη έρευνα, απαιτήθηκαν και αρκετά χρόνια ψυχανάλυσης.
Πιθανότατα αυτός είναι και ο λόγος που το βιβλίο δεν είναι μια «στεγνή» ιστορική καταγραφή των γεγονότων του εμφυλίου, ούτε ένα κοινότοπο memoir. Ο Μαγκλίνης αξιοποιεί τα ιστορικά γεγονότα ως αφηγηματικό εμβρυουλκό προκειμένου να εκμαιεύσει ανομολόγητα οικογενειακά μυστικά, και κυρίως να εξερευνήσει τη σχέση του δικού του πατέρα με τον δολοφονημένο παππού. Δεν