Γιαννούλης Χαλεπάς: Ο μύθος της νεοελληνικής γλυπτικής

Ό,τι κάνει τον Γιαννούλη Χαλεπά τόσο ιδιαίτερο αυτό κιόλας τον κρύβει. Oι ιστορίες για τον ιδιοφυή νέο, τον γόνο μιας μεγάλης και πλούσιας οικογένειας τηνίων μαρμαρογλυπτών, που σε ηλικία μόλις είκοσι έξι ετών φιλοτέχνησε ένα από τα διασημότερα αγάλματα της ελληνικής γλυπτικής και σίγουρα το πιο αναγνωρίσιμο επιτύμβιο μνημείο της: την «Κοιμωμένη», το μνήμα της Σοφίας Αφεντάκη που βρίσκεται ακόμη, αν και με σημαντικές φθορές που περιμένουν την αποκατάστασή τους, στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας· οι ιστορίες για τον ταραγμένο νέο που έχασε τα λογικά του και πέρασε το μέσο της ζωής του απόκληρος, πρώτα στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας κι ύστερα βοσκός και τρελός του χωριού στην Τήνο· οι ιστορίες για τον φιμωμένο μεσήλικα άντρα που η μητέρα του έσκιζε τα σχέδιά του και έσπαγε τα προπλάσματά του όσα χρόνια ήταν απομονωμένος δίπλα της γιατί θεωρούσε πως η τέχνη ευθυνόταν για την παραφορά του· οι ιστορίες για τον γέροντα που, μετά από τριάντα χρόνια σιωπής, ξαναβρήκε τη φωνή του και τη δύναμη στα χέρια του και έπλασε με αφάνταστη ορμή όψιμα αριστουργήματα, ενώ μια καινούργια γενιά καλλιτεχνών και διανοούμενων τον περιέβαλλε πια στην Αθήνα με τις τιμές και την αναγνώριση που είχε στερηθεί τα