«Στη χώρα δεν έχουμε αριθμούς για τον καρκίνο, εκτιμήσεις έχουμε, βασιζόμαστε στους αριθμούς άλλων χωρών που έχουν παρόμοιο πληθυσμό με εμάς ή τα υπολογίζουμε με βάση γειτονικές χώρες που έχουν παρόμοιες συμπεριφορές», ακούω από έναν ογκολόγο. Φαίνεται σχεδόν παράλογο ότι εν έτει 2023 κανένας δεν μπορεί να ξέρει πόσους ασθενείς με καρκίνο έχει η Ελλάδα παρά την πρόοδο της τεχνολογίας, τη στιγμή μάλιστα που τα περιστατικά φαίνεται να αυξάνονται ραγδαία. Όπως για πολλά θέματα στη χώρα μας, έτσι και για αυτό, η προτεραιοποίησή του δεν έχει να κάνει τελικά με την αναγκαιότητά του –όπως θα ήταν σε κάποιο άλλο ευρωπαϊκό κράτος– αλλά με την λεγόμενη «πολιτική βούληση», που πρέπει να τύχει να έχει ο εκάστοτε υπουργός ή πρωθυπουργός.
Είναι θετικό ότι πριν από έναν μήνα περίπου ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ανέφερε ότι προτεραιότητα του υπουργείου Υγείας αλλά και του ιδίου, αποτελεί η δημιουργία Εθνικού Σχεδίου και Εθνικού Συμβουλίου για τον Καρκίνο (το τελευταίο Εθνικό Σχέδιο που υπάρχει για την χώρα είναι του 2011-2015) και ότι αναμένεται να ολοκληρωθεί σύντομα το Εθνικό Μητρώο Νεοπλασιών.
Οι περισσότεροι από εμάς μάλλον αγνοούμε την πραγματική σημασία αυτού του Μητρώου. Όσοι ασχολούνται όμως με