Ποιος δεν είναι troll τελικά;

Ένας φίλος, ο οποίος κατορθώνει, όσο μπορεί, να ακροβατεί συναισθηματικά, επαγγελματικά και κοινωνικά μεταξύ ελληνικής και “ευρωπαϊκής” πραγματικότητας, όταν καμιά φορά έρχεται η κουβέντα σε κάποιο εύφλεκτο ζήτημα που ανέκυψε (εκ του μη όντος ίσως, ποιος θυμάται πια, καθημερινά συμβαίνουν τέτοια περιστατικά άλλωστε) στο χρονολόγιο του facebook προκαλώντας έντονες εικονικές αντιπαραθέσεις, τονίζει τακτικά, για να μην παρεξηγηθεί: «για το ελληνικό facebook μιλάμε».

Μ’ αυτήν την προφορική υποσημείωση υπονοεί σαφώς ότι οι Έλληνες φίλοι του στο facebook –έχει και πολλούς ξένους που περιορίζονται επικοινωνιακά συνήθως σε ακαδημαϊκές αβρότητες– μοιάζουν πιο επιρρεπείς και πιο ευάλωτοι σε συνωμοσιολογίες, “μονταζιέρες”, και πάσης φύσεως “τρολιές” και προβοκάτσιες, ειδικά αν στο ντόπιο θυμικό συμπεριλάβει κανείς τις ειδικές και μονίμως έκτακτες περιστάσεις της τελευταίας πενταετίας (τουλάχιστον) και τα παρελκόμενά τους στο δημόσιο διάλογο: την τάση ακραίας ιδεολογικής εργαλειοποίησης των πάντων, τον διχαστικό λόγο, το εμφυλιακό κλίμα, τις ατζέντες, τα αντανακλαστικά που βρίσκονται διαρκώς στην τσίτα, τον ψηφιακό “χαφιεδισμό” (ποιος κάνει like σε ποιον, και γιατί πήγες κι έκανες like σ΄