Ποίηση στις μέρες της σιωπής: Ούτε την Πομπηία τη λυπήθηκε κανείς
Η ποίηση είναι μία από τις πολύτιμες και απαραίτητες ανάσες που χρειαζόμαστε όλοι αυτές τις μέρες. Το πέμπτο ποίημα της σειράς μετά τα Αγόρι και Γάτα, Το Παγοδρόμιο, Mενουέτο και Το ανάποδο ενυδρείο έχει αφορμή ένα μωσαϊκό της Πομπηίας.
Αυτές τις μέρες που υπάρχει ανάγκη για ξεκάθαρη ενημέρωση κι ανάλυση, το inside story προσφέρει όλα τα άρθρα γύρω από τον Covid-19 ελεύθερα σε όλους τους αναγνώστες. #ΜένουμεΑσφαλείς: Ανακαλύψτε πάνω από 2.500 ρεπορτάζ και ιστορίες του inside story. Γραφτείτε για έναν μήνα δωρεάν EΔΩ |
Ούτε την Πομπηία τη λυπήθηκε κανείς
Στο κέντρο του μωσαϊκού
ένα χταπόδι πνίγει έναν αστακό.
Τριγύρω άλλα πλάσματα της θάλασσας
παρατηρούν την πάλη. Ένα γκριζοκαπόνι,
ένας σαργός, ένα τεράστιο λυθρίνι
με ανοιχτό το στόμα, μια σμέρνα,
ένα μυξινάρι, ένα σκυλόψαρο και ένα καλαμάρι
στα δεξιά, με την αστεία, παπική του τιάρα.
Μια αλκυόνη παρατηρεί προσεκτικά
τον πελαγίσιο αγώνα, όπως θα τον κοίταζαν
κι οι καλεσμένοι, αναπαυόμενοι στα απαλά
ανάκλιντρα της Οικίας του Φαύνου,
πίνοντας κρασιά λαχταριστά
που σήμερα θ’ αποκαλούσαμε Greco,
Piedirosso, Lacryma Christi. Λένε
ότι τ’ αμπέλια της περιοχής
γεννούσαν εκατό εκατομμύρια
λίτρα κρασί την εποχή της Πομπηίας,
κρασί που