Ο θησαυρός του Οδυσσέα Ανδρούτσου

«Γκρέμισε το σπίτι του για να βρει θησαυρό» διαβάζουμε κατά καιρούς στους τίτλους των ειδήσεων. Και αλλού: «Έσκαβαν στον πλάτανο για χρυσές λίρες». «Παπάς έσκαβε στο ιερό για θησαυρό». «Με μπουλντόζα αναζητούσαν τον θησαυρό».

Από τα τυχοδιωκτικά αυτά εγχειρήματα, δεν λείπουν βέβαια οι απάτες: Οι πανάκριβοι «αυθεντικοί» χάρτες αποδεικνύονται πλαστοί, οι καλοπληρωμένες «εμπιστευτικές» πληροφορίες βγαλμένες από τη φαντασία και οι εξαπατημένοι κυνηγοί συνειδητοποιούν κάποια στιγμή ότι έσκαβαν μάταια, για κάτι που ίσως να μην υπήρξε ποτέ.

Το βέβαιο είναι ότι η χώρα μας, με την τόσο πλούσια ιστορία, προσφέρει μπόλικο υλικό. Πολύτιμα αντικείμενα από την αρχαιότητα, οθωμανικά νομίσματα από την τουρκοκρατία, χρυσές λίρες από τα χρόνια της Κατοχής... Ανάμεσα δε στους διασημότερους, άφαντους ακόμη, θησαυρούς, ξεχωρίζει ένας που, λόγω του ειδικού βάρους του ονόματος του αρχικού κατόχου του, προκαλεί ρίγη συγκίνησης στους φανατικούς του είδους.

Μια ιστορία γενναιότητας και φιλαργυρίας

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος υπήρξε ένας άνθρωπος με πολλές αντιφάσεις. Η γενναιότητα, η στρατιωτική του ιδιοφυία και ο –ιδιότυπος έστω– πατριωτισμός του δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Ούτε όμως και η πανουργία, η σκληρότητα