Όταν το 1997 ο οίκος Hermès προσέλαβε τον Βέλγο Martin Margiela ως καλλιτεχνικό διευθυντή, η επιλογή φαινόταν περίεργη και η εντύπωση αυτή πλανάται ακόμα και σήμερα. Τι κοινό μπορεί να έχει ένας κλασικός οίκος μόδας που προωθεί την πολυτέλεια με κάποιον που συμπεριλήφθηκε (τιμητικά) στους «έξι της Αμβέρσας», τον σχεδιαστή της αποδόμησης, τον αβαντ-γκαρντ δημιουργό που αμφισβητούσε μέσα από τη δουλειά και τη στάση του ολόκληρο το σύστημα της μόδας;
Η έκθεση «Margiela, les années Hermès» που ανοίγει στις 22 Μαρτίου στο Musée des Arts Décoratifs στο Παρίσι, ταυτόχρονα με τη μεγάλη αναδρομική του σχεδιαστή που εγκαινιάστηκε στις αρχές του μήνα στο Palais Galliera, αποκαλύπτει αυτή τη λιγότερο γνωστή πτυχή της καριέρας του Margiela και δείχνει ότι η συνεργασία του με τoν Hermès είναι εξηγήσιμη και ταιριαστή. Πίσω από τις διαφορές των δύο οίκων, υπάρχει μία κοινή αφοσίωση για το κλασικό, τη διαχρονικότητα, την πρακτικότητα και την αντίσταση στις διαρκές πιέσεις για αλλαγές που επιβάλλει η μόδα.
Η έκθεση, σε επιμέλεια της Μarie-Sophie Carron de la Carrière, μας δείχνει τις δύο παράλληλες πορείες: με φόντο το εμβληματικό πορτοκαλί του Hermès παρουσιάζονται οι δημιουργίες του Martin