Τις ημέρες των χριστουγεννιάτικων εορτών “ήχησαν” σειρήνες στο ενεργειακό σύστημα της χώρας για την επάρκειά του. Ο συναγερμός έληξε με τη λειτουργία “στο φουλ” όλων των σταθμών ηλεκτροπαραγωγής της ΔΕΗ (λιγνιτικών, φυσικού αερίου και υδροηλεκτρικών), των ανεξάρτητων παραγωγών (μονάδες φυσικού αερίου) και των παραγωγών ΑΠΕ (Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας).
Η συγκυρία έδωσε την ευκαιρία στους εργαζόμενους στη ΔΕΗ να παρουσιάσουν τις λιγνιτικές μονάδες ως τις μοναδικές «που μπορούν να καλύψουν τη συνολική ζήτηση, αποτρέποντας την κατάρρευση του συστήματος, εξασφαλίζοντας ομαλότητα και ισορροπία όλον το χρόνο, σε όλες τις καιρικές συνθήκες». Βεβαίως, όπως επισημάνθηκε ήδη, η κρίση δεν ξεπεράστηκε μόνο χάρη στον λιγνίτη. Στις 22 Δεκεμβρίου μόνο τα αιολικά πάρκα έδωσαν στο σύστημα ηλεκτρισμού της χώρας περίπου 32.000 μεγαβατώρες, ενέργεια που αντιστοιχεί περίπου στο 30% της συνολικής, ίσως και περισσότερο (ακόμη δεν έχουν εκδοθεί τα στοιχεία Δεκεμβρίου του ΑΔΜΗΕ ώστε να γνωρίζουμε ακριβώς το ποσοστό της συνεισφοράς τους).
Τα ερωτήματα ωστόσο τα οποία κλωθογυρίζουν στη δημόσια σφαίρα αφορούν πλέον στη βιωσιμότητα ενός συστήματος ηλεκτροπαραγωγής βασισμένου στο λιγνίτη και βεβαίως στις