Κινηματογραφώντας το παράδοξο: το Poor Things πίσω από τις κάμερες

Κάποιοι λένε ότι το σημερινό σινεμά χαρακτηρίζεται από έλλειψη οράματος και πρωτοτυπίας· ότι κάθε καινούρια ταινία είναι, λίγο πολύ, μία από τα ίδια και πως η εξάπλωση της τεχνητής νοημοσύνης απλά θα επιταχύνει το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου – εκείνου της έβδομης τέχνης όπως την ξέραμε. Η ιστορία της δημιουργίας του Poor Things αποδεικνύει ότι αυτό μπορεί και να μην ισχύει – ή έστω ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις.

Μια ιστορία υπομονής

Όλα ξεκίνησαν το μακρινό 1992, όταν το βιβλίο του Άλισντερ Γκρέι (1934-2019) Poor Things εκδόθηκε στη Μεγάλη Βρετανία. 

Image

Στην Ελλάδα πρωτοκυκλοφόρησε το 2001 από τις εκδόσεις Νεφέλη με τον τίτλο Χαμένα Κορμιά, σε μετάφραση του Δημήτρη Βαρδουλάκη – και τώρα κάνει μια δεύτερη, πολύ πιο επιτυχημένη, καριέρα κάτω από τη στέγη των εκδόσεων Ελληνικά Γράμματα. Θα έπρεπε όμως να περάσει μία ακόμη δεκαετία για να πέσει το βιβλίο στα χέρια του ανθρώπου που θα το έφερνε στην οθόνη.

Την εποχή εκείνη, ο Γιώργος Λάνθιμος ήταν ακόμη ο πολλά υποσχόμενος σκηνοθέτης του Κυνόδοντα, της ταινίας που είχε πυροδοτήσει το –περιζήτητο τότε στα διεθνή φεστιβάλ– weird wave του ελληνικού σινεμά. Με αυτήν την ιδιότητα είχε κάνει τις πρώτες του επαφές με παραγωγούς από το