Γεωμετρίες: Τα πολλά πρόσωπα της καλλιέργειας
Θεωρείται ότι η απεικόνιση ζωγραφικής εδραιώθηκε ως είδος όταν ο άνθρωπος έπαψε να είναι σε επαφή με τη φύση. Τότε, η φύση έγινε θέαμα και θέα και όχι μέρος ενός τρόπου ζωής. Φαίνεται οξύμωρο αλλά το μοτίβο επαναλαμβάνεται: σε περιόδους αστικής ανάπτυξης και απομάκρυνσης από τη φύση, η φύση γίνεται επίκεντρο στοχασμού. Συνέβη τον 19o αιώνα, όπως συμβαίνει και τώρα που οι φυσικοί πόροι απειλούνται και η τεχνολογία και η επιστήμη πειραματίζονται με νέες μεθόδους που αποτρέπουν την καταστροφή του περιβάλλοντος, αλλά και δημιουργούν «υβριδικές» φύσεις, κατασκευασμένες φύσεις ή φύσεις που τροποποιούνται από την αρχική «αυθεντική» πηγή.
Η τέχνη ακολουθεί τον ίδιο δρόμο διασύνδεσης με την πραγματικότητα, το περιβάλλον και τη φύση. Το πράττει διότι στην προσπάθεια για ανανέωση και πρωτοτυπία δημιουργεί νέες εμπειρίες, πιο διαδραστικές, που την εντάσσουν στην ίδια τη ζωή, τόσο ώστε τα όρια τέχνης και ζωής να μοιάζουν πια αναχρονιστικά.
Η πολυδιάστατη έκθεση «Γεωμετρίες» στους χώρους του Γεωπονικού Μουσείου και το κεντρικό κτίριο του Γεωπονικού Πανεπιστήμιου Αθηνών μπορεί να ιδωθεί ως ένα πολυδιάστατο εγχείρημα, συνέπεια της «κρίσης» της φύσης και του προβληματισμού που γεννά.
Σε επιμέλεια