Η δημόσια τηλεόραση θεωρείται στις περισσότερες δυτικές χώρες συνώνυμη της ποιότητας και του πολιτισμού. Η αλήθεια είναι πως όταν ένα μέσο δεν εξαρτάται από τις διαφημίσεις για την επιβίωσή του, αλλά έχει εξασφαλισμένους πόρους, έχει μεγάλη ελευθερία κινήσεων και μπορεί να επενδύσει σε αξιόλογες παραγωγές, χωρίς να κρέμεται η κάθε του απόφαση από τις μετρήσεις τηλεθέασης.
Σε ένα βαθμό, το ίδιο συνέβαινε και στην ελληνική ΕΡΤ, που για κάποιους ήταν ο μοναδικός λόγος να πατήσουν το κουμπί του τηλεκοντρόλ. Εκπομπές όπως το «Παρασκήνιο», «Οι Κεραίες της Εποχής μας», το «Hotel Τρίτων», η «Κινηματογραφική Λέσχη» και άλλες πολλές δεν θα ήταν δυνατές σε περιβάλλον ιδιωτικής τηλεόρασης. Όμως η ΕΡΤ ήταν επιβαρυμένη με όλα τα χρόνια προβλήματα του δημόσιου τομέα, και μερικά ακόμα. Όταν πάρθηκε η απόφαση να κλείσει, όλοι γνώριζαν ότι δεν θα ήταν ένα εύκολο εγχείρημα.
Πράγματι, το “μαυρο” ακολουθήθηκε από την προσπάθεια ίδρυσης της ΝΕΡΙΤ, η οποία κόπηκε στη μέση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, που επανέφερε το παλιό όνομα και τους εργαζόμενους που το υπηρετούσαν στο κτίριο της Αγίας Παρασκευής, δημιουργώντας τη «νέα ΕΡΤ».
Πού βρίσκεται λοιπόν σήμερα η Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση; Στο πρώτο