Λίγο πριν τη δίκη για τα Τέμπη

«Από τη Λάρισα σε μονή γραμμή καθόδου» ακούγεται από το VHF του ελεγκτή των εισιτηρίων, ενώ έξω ένας από τους συναδέλφους του φωνάζει δυνατά «έλα να φεύγουμε!». Είναι Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2024 στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Λάρισας, 7 παρά είκοσι το βράδυ και παίρνω το τελευταίο τρένο για Αθήνα. Παραμένει ένα από τα φθηνότερα μέσα συγκοινωνίας ανάμεσα στις δύο πόλεις· το εισιτήριο της δεύτερης θέσης κοστίζει 32,5 ευρώ για την απλή διαδρομή και η αποβάθρα νούμερο ένα είναι γεμάτη ντόπιους κάποιας ηλικίας, στρατιώτες και φοιτητές. Το δυστύχημα των Τεμπών πριν από έναν χρόνο μοιάζει σαν να μην έχει γίνει, αν και οι περισσότεροι αποφεύγουν τα μπροστινά βαγόνια. Το τρένο κατεβαίνει σε μονή γραμμή, όπως πολλές δεκαετίες πριν, καθώς οι κακοκαιρίες «Ντάνιελ» και «Ηλίας» διέλυσαν τη δεύτερη γραμμή. Αυτό σημαίνει πως όταν διασταυρωθεί με την αμαξοστοιχία που φεύγει στις 6 από την αντίθετη κατεύθυνση, από Αθήνα προς Δομοκό, περιμένει μέσα στον σταθμό μέχρι να περάσει το άλλο τρένο, από τη μοναδική γραμμή που υπάρχει.

Image

Έφτασα στη Λάρισα με τον προαστιακό σιδηρόδρομο, που συνδέει τη Θεσσαλονίκη, όπου βρισκόμουν, με τη θεσσαλική μητρόπολη πολλές φορές την ημέρα. Το τρένο πάει πιο αργά