Η παγκόσμια ιστορία της φαρμακοδιέγερσης
Όταν στα τέλη Ιουνίου, ο ισχυρός άνδρας του παγκόσμιου στίβου, λόρδος Σεμπάστιαν Κόου, ανακοίνωνε την αμετάκλητη απόφαση αποκλεισμού της ρωσικής ομάδας στίβου από τους Ολυμπιακούς του Ρίο, ελάχιστοι εξεπλάγησαν. Άλλωστε τα ευρήματα αναφορικά με το μεγαλύτερο σκάνδαλο ντόπινγκ με κρατικό συντονισμό φαντάζουν αδιάσειστα. Ακούστηκαν βέβαια τα συνήθη φληναφήματα περί διεθνούς συνωμοσίας με στόχο στο ξανθό γένος, αλλά δύσκολα έπειθαν ακόμη και τους ίδιους τους Ρώσους. Ο Πούτιν διοργάνωσε μια «σεμνή» τελετή στο Κρεμλίνο, κατά τη διάρκεια της οποίας η επικοντίστρια Γελένα Ισινμπάγεβα ανέπτυξε το σκεπτικό της σχετικά με τον άδικο αποκλεισμό των «καθαρών» Ρώσων από τους αγώνες: «Εγώ δεν έχω βρεθεί ποτέ θετική σε έλεγχο» είπε η 34χρονη παγκόσμια πρωταθλήτρια πριν αναλυθεί σε δάκρυα μπροστά στον πρόεδρο. Εκείνος με τη σειρά του τόνισε: «Η έννοια της συλλογικής ευθύνης είναι ασύμβατη με το αθλητικό ιδεώδες και τη δικαιοσύνη. Η Ρωσία δεν θα ανεχθεί να πέφτουν οι αθλητές της θύματα διακρίσεων».
Ακόμη όμως και μετά τον ταπεινωτικό αποκλεισμό όλων των Ρώσων από τα αγωνίσματα στίβου, η ρωσική διπλωματία (ας μη γελιόμαστε, ο ίδιος ο Πούτιν) πέτυχε μια αδιαμφισβήτητη νίκη, καθώς έπεισε τους