Γεμάτα λεωφορεία με την απειλή του κορονοϊού
Είναι περασμένες εννιά και το σκοτάδι έχει πέσει για τα καλά σε ένα από τα τελευταία βράδια του περασμένου Μαΐου, λίγες ημέρες μετά την άρση της καραντίνας. Βρίσκομαι στη στάση των λεωφορείων έξω από τον σταθμό του τρένου στην Αττική, επί της Λιοσίων, περιμένοντας μία από τις γραμμές –το Α10 ή το Β10– που θα με πάνε στο πατρικό μου σπίτι, στο Μενίδι.
Αυτές τις μέρες που υπάρχει ανάγκη για ξεκάθαρη ενημέρωση κι ανάλυση, το inside story προσφέρει όλα τα άρθρα γύρω από τον Covid-19 ελεύθερα σε όλους τους αναγνώστες. Ανακαλύψτε τις καλοκαιρινές προσφορές του inside story. Διαλέξτε αυτή που σας ταιριάζει EΔΩ |
Το πρόβλημα των γεμάτων λεωφορείων
Κάμποσα λεπτά πέρασαν και η φωτεινή επιγραφή του Α10 φάνηκε στο βάθος του δρόμου. Φόρεσα τη μάσκα μου και περίμενα να σταματήσει μπροστά μου. Καθώς μιλάμε για μία γραμμή που καλύπτει πολλά χιλιόμετρα και εξυπηρετεί χιλιάδες επιβάτες καθημερινά, το Α10 είναι πάντα αυτό το κλασικό αρθρωτό όχημα, συχνά «γερασμένο» και βρώμικο μετά από χρόνια δρομολογίων στους δρόμους της μητροπολιτικής Αθήνας. Ωστόσο, αν έχεις φάει τα μέσα με το κουτάλι, έχεις μάθει να «συζείς» με αυτά τα λεωφορεία, αφού άλλωστε οι περισσότεροι επιβάτες τους περνάμε μία και