Οι δυσάρεστες ειδήσεις που συχνά έρχονται από τον Λίβανο, όπως η πρόσφατη πολύνεκρη έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού, σοκάρουν την ελληνική γνώμη. Της θυμίζουν την ύπαρξη της μικρής γειτονικής χώρας, που σπανίως πια εμφανίζεται στην ελληνική ειδησεογραφία, ενώ προκαλούν την συγκίνηση και τον αποτροπιασμό της. Πολλά από τα προβλήματα του Λιβάνου είναι επώδυνα οικεία στους Έλληνες: πολιτικές δυναστείες και οικογενειοκρατία, διεφθαρμένες ελίτ, θεσμοί που δεν λειτουργούν, πελατειακές σχέσεις, χρεοκοπία του κράτους.
Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί η κατάτμηση της λιβανικής κοινωνίας σε θρησκευτικούς θύλακες, η ιδεολογική της πόλωση και η πλήρης ασυμφωνία των Λιβανέζων ως προς την ταυτότητα και την διεθνή θέση της χώρας. Τότε ο Λίβανος γίνεται η απόλυτη δυστοπία και τρομάζει τους Έλληνες. Ακριβώς επειδή βλέπουν, στο χάος του Λιβάνου, την μοιραία κατάληξη μιας κοινωνίας που συστηματικά αρνείται τις μεταρρυθμίσεις που είναι απαραίτητες για την εξυγίανση της πολιτικής της ζωής.
Ο μετεωρισμός, πάλι, των χριστιανών του Λιβάνου ανάμεσα στην ευρωπαϊκή ταυτότητα, την οποία οι περισσότεροι επιθυμούν, και την αραβική που θέλουν να επιβάλουν στην χώρα οι μουσουλμάνοι, θυμίζει έντονα την αντιφατική