Αναδασώσεις χωρίς δέντρα

Μετά το σοκ μιας μεγάλης δασικής πυρκαγιάς, τα καμένα κηρύσσονται αναδασωτέα. Προστατεύονται δηλαδή, και είτε αναμένουμε τη φυσική αναγέννηση εκεί που μπορεί να υπάρξει, είτε –θεωρητικά– προχωράμε στην τεχνητή αναδάσωση.

Μπορεί ένας πολίτης ή δημοσιογράφος να μάθει πόσες είναι οι περιοχές που χρειάζονται αναδάσωση στη χώρα μας, που έχει πληγεί τα τελευταία χρόνια από ανεξέλεγκτες πυρκαγιές, και αν τα υπάρχοντα δημόσια δασικά φυτώρια μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των καμένων σε νεαρά φυτά; 

Η γρήγορη απάντηση είναι όχι, καθώς για ακόμη μια φορά η πρόσβαση σε αυτήν την πληροφορία δεν θεωρείται αυτονόητη. Παρόλα αυτά, το ρεπορτάζ ήταν διαφωτιστικό.

Τι συμβαίνει μετά από μία δασική πυρκαγιά;

Το οικοσύστημα της χώρας αποτελείται κυρίως από μεσογειακά πεύκα (χαλέπιος πεύκη και τραχεία πεύκη), τα οποία έχουν έναν φυσικό μηχανισμό αναγέννησης. Αυτό σημαίνει ότι μετά από 1-2 χρόνια το καμένο δάσος μπορεί να ξαναδημιουργηθεί από μόνο του. Αν και είναι η ιδανική διαδικασία αναδημιουργίας ενός δάσους, αυτό δεν συμβαίνει σε δύο περιπτώσεις και τότε είναι που πρέπει να παρέμβουμε:

α) όταν έχουμε «διπλοκαμένες» εκτάσεις, δηλαδή εκτάσεις που καίγονται ξανά προτού περάσουν 20 χρόνια και

β) όταν τα