Η κυβέρνηση θέλει τα Λατινικά αντί για την Κοινωνιολογία στις Πανελλαδικές. Έχει δίκιο;

«Τα Λατινικά είναι ο σύμμαχός σας», έλεγαν και ξανάλεγαν γονείς και καθηγητές, τα χρόνια που καθόμασταν στα θρανία της Γ’ Λυκείου. «Θα μάθετε τα πάντα απ’ έξω και θα πάτε να τα γράψετε για να πάρετε καλό βαθμό και να ανεβάσετε τον μέσο όρο σας στις Πανελλαδικές».

Τα παραπάνω λόγια αποδίδουν με ακρίβεια την εργαλειακή αντίληψη που είχε καλλιεργηθεί γύρω από το μάθημα των Λατινικών. Θηρευτές μορίων και βαθμών, λίγο-πολύ όλοι μας το βλέπαμε ως «μάννα εξ ουρανού», που θα μας βοηθούσε να συγκεντρώσουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη βαθμολογία, μπας και μπούμε στη σχολή που θέλαμε. Για να μιλήσω με το προσωπικό μου παράδειγμα, τα Λατινικά ήταν το μάθημα που περίμενα ότι θα με βοηθήσει να περάσω στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Η αποστολή μου ήταν απλή: έπρεπε να μάθω τις μεταφράσεις –που μετά από τις πολλές επαναλήψεις τις είχα αποστηθίσει και μπορούσα να τις λέω απ’ έξω χωρίς καν να κοιτάζω το πρωτότυπο– και να απομνημονεύσω μία σειρά από γραμματικά και συντακτικά φαινόμενα –όπως η κλίση ουσιαστικών και ρημάτων– για να πάω να τα γράψω μηχανικά και να πάρω όσo περισσότερα μόρια μπορούσα.

Βιβλίο σχεδόν μισού αιώνα

Οι περισσότεροι από εμάς βλέπαμε τα Λατινικά με πιο καλό μάτι απ’ ό,τι την Ιστορία, τα