Πέντε πράγματα που κρατάμε από τις νέες συμβάσεις εξόρυξης υδρογονανθράκων

Στην ειδική σύνοδο του ΟΗΕ για το Κλίμα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έφερε μεγάλες προσδοκίες για το ενεργειακό τοπίο και τη βιώσιμη ανάπτυξη στην Ελλάδα, δεσμευόμενος για το κλείσιμο όλων των λιγνιτικών μονάδων παραγωγής ενέργειας της χώρας μέχρι το 2028 και την απαγόρευση των πλαστικών μίας χρήσης από το 2021. Ωστόσο, την ώρα που ο πρωθυπουργός έδινε υποσχέσεις, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας κατέθετε στη Βουλή τέσσερα νομοσχέδια για την κύρωση ισάριθμων συμβάσεων μεταξύ του ελληνικού κράτους και πετρελαϊκών εταιρειών, με σκοπό την έρευνα και την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων (πετρελαίου και φυσικού αερίου) σε θαλάσσιες περιοχές του Ιονίου και της Κρήτης.

Η αντίφαση είναι μάλλον προφανής: τη στιγμή που ο κ. Μητσοτάκης αναγνώριζε στη Νέα Υόρκη την ανάγκη εγκατάλειψης των ορυκτών καυσίμων στο πλαίσιο αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, η κυβέρνηση στην Αθήνα προωθούσε μία πολιτική που θα οδηγήσει την ελληνική οικονομία και τα έσοδα του κράτους σε περισσότερη, όχι λιγότερη εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Οι εν λόγω συμβάσεις έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων κυρώθηκαν από τη Βουλή στις 3 Οκτωβρίου και πλέον αποτελούν νόμο του κράτους. Στόχος αυτού του κειμένου είναι η αναφορά