Υπάρχει μια στιγμή στην ταινία Λολίτα (1997) του Έιντριαν Λάιν που έχει εντυπωθεί στη μνήμη μου. Ήμουν πιθανώς γύρω στα 12, ήταν αργά και παρακολουθούσα την ταινία στην τηλεόραση. Η Λολίτα και ο κηδεμόνας, εραστής ή κατακτητής της, μετακινούνταν ανάμεσα σε ελεεινά μοτέλ, η ρομαντική αισθητική εξασθενούσε, μέχρι που βρίσκονται να παλεύουν πάνω στα σεντόνια σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Το κρεβάτι καλύπτεται από νομίσματα. Ο Χάμπερτ έχει ανακαλύψει ότι η Λολίτα φυλάει τα χρήματα που έχει συνηθίσει να της δίνει ως πληρωμή, και ξαφνικά φοβάται ότι τα μαζεύει για να τον παρατήσει, κάτι που δεν είχε σκεφτεί μέχρι τότε. Οι λήψεις της κάμερας είναι οικείες, βίαιες και δυσάρεστες, και σε μεταγενέστερη σκηνή η Λολίτα φωνάζει: «τα κέρδισα αυτά τα χρήματα!» Καταλαβαίνουμε ότι η Λολίτα έχει μάθει ότι οι σεξουαλικές πράξεις έχουν οικονομικό αντίκρισμα.
Η δική μου συνειδητοποίηση ήρθε μέσα σε διαφορετικές συνθήκες. Όπως και ο Χάμπερτ, κάποιοι από τους άντρες που εκμεταλλεύτηκαν την ευάλωτη θέση μου δεν είχαν πιθανώς συνείδηση του ρόλου που έπαιζαν στον αγώνα εξουσίας μεταξύ μιας φτωχής νεαρής γυναίκας και των ανδρών που θα μπορούσαν να της προσφέρουν τους πόρους τους. Ο Χάμπερτ την εκμεταλλεύεται