Ο Αμερικανός δοκιμιογράφος και φιλόσοφος Ραλφ Γουάλντο Έμερσον είπε κάποτε: «Το να είσαι ο εαυτός σου σε έναν κόσμο που συνεχώς προσπαθεί να σε κάνει κάτι άλλο είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα». Αν προσπαθούσαμε να το παραφράσουμε για τις ανάγκες του παρόντος άρθρου, θα λέγαμε: «Το να είσαι αριστερόχειρας σε έναν κόσμο που διαχρονικά είναι φτιαγμένος για δεξιόχειρες, είναι ένα μεγάλο κατόρθωμα».
Πράγματι, δεν είναι λίγοι οι αριστερόχειρες που δυσκολεύονται με την εκτέλεση απλών καθημερινών δραστηριοτήτων: μουντζουρώνουν την παλάμη τους με μελάνι όταν γράφουν σε τετράδια, δυσκολεύονται να κόψουν με τα συμβατικά ψαλίδια, αδυνατούν να βολευτούν στις καρέκλες με ενσωματωμένο τραπεζάκι στα δεξιά. Όλες αυτές οι δυσκολίες οφείλονται στο γεγονός ότι τα περισσότερα –αν όχι όλα– αντικείμενα είναι σχεδιασμένα ώστε να χρησιμοποιούνται με το δεξί χέρι.
Πέρα από το ότι λύσεις υπάρχουν σε κάποια από τα καθημερινά πρακτικά προβλήματα, η βιολογική ροπή αυτής της ξεχωριστής μειοψηφίας πρέπει να γίνεται σεβαστή και να ενθαρρύνεται υπό το πρίσμα της ενσυναίσθησης, δηλαδή της έμπρακτης κατανόησης.
Τι καθορίζει την δεξιο-/αριστεροχειρία
Αν και ο λόγος για τον οποίον η αριστεροχειρία είναι λιγότερο